Helemaal geen verkeerd begin van 2016!

2016 is nog maar anderhalve maand oud en ik kan me een minder goed begin voorstellen. Afgelopen januari woonde ik alweer 2 jaar in Nairobi, dus het leven heeft onderhand zijn draai (en sleur!) gevonden. Af en toe een beetje spicen is nooit verkeerd, maar ik hoop niet dat ik in de 49 dagen dat 2016 oud is, al mijn kaarten al verspeeld heb!

Tijdens de feestdagen is mijn moeder overgekomen en hebben we 2 weken heerlijk quality time gehad. Natuurlijk wilde ze mijn normale leventje zien, waar ik werk, waar ik mijn groente koop etc, maar omdat Dinesh en ik ook een beetje van de situatie wilden profiteren, hebben we een trip naar de kust gemaakt. Helaas geen olifanten aan de kant van de weg, maar de parel witte stranden en azuur blauwe zee waren er niet minder om. De enige taak die mijn moeder die dagen had was relaxen, eten, luieren, en de apen weghouden bij het eten. Helaas was dat een paar keer teveel gevraagd en verdween ons eten de bomen in!

Twee weken later was het mijn verjaardag. In de veronderstelling dat we niets speciaals zouden doen, sta ik nietsvermoedend 3 avonden te kokkerellen voor ‘een vriend’, en moet ik een party jurkje kopen voor de housewarming van ‘een vriend’. Maar op zaterdagochtend moet ik ineens mijn tas inpakken, zonder te weten waar we heen gaan of voor hoe lang. Een paar uur buiten Nairobi komen we bij Lake Elementaita aan, een schittend mooi meer met huisjes direct aan het water. Dinesh doet nog steeds heel geheimzinnig maar hij plant me met een biertje aan het meer dus ik geef me er aan over en laat me verrassen. ’s Avonds na het diner gaan alle lichten uit en komt de gehele staf zingend en dansend tevoorschijn, met fakkels en een taart. Voor mij! Champagne is in ons huisje neergezet en om middernacht krijg ik mijn kadootjes (ja, meervoud!). En hoe geweldig, Dinesh heeft een boekje gemaakt met foto’s en felicitaties van familie en vrienden uit Nederland, mijn vrienden en collega’s hier en van bekenden van hem van over de hele wereld. In in totaal 21 verschillende talen krijg ik de beste wensen!
Op zondag gaan we terug richting Nairobi voor een ‘lunch in de stad’. Maar als we met een smoesje even langs ons huis moeten tref ik daar vrienden en collega’s aan; een surprise party! Daarom heb ik dus 3 avonden staan koken, en vandaar dus die jurkjes!

Weer 2 weken later beslissen we spontaan om Mount Kenya te beklimmen, de hoogste berg in Kenia en de op één na hoogste berg van Afrika. Na welgeteld een hele week voorbereiding voor de 4daagse trekking naar 4985m hoogte, staan we vol enthousiasme en goede moed, bepakt met dikke winterkleding, klaar voor de tocht. Alsof je door het decor van Lord of the Rings loopt, zo heb ik me vaak gevoeld. Reuze lobelia’s, kale bergtoppen, glooiende valleien met kronkelend stroompjes en her en der sneeuw. Het was werkelijk schitterend. Na 2 dagen lopen staan we ’s nachts om 2.30 op om aan de laatste etappe naar de top te beginnen. Ik dacht dat het een grapje was dat je ’s nachts loopt omdat het overdag te eng zou zijn, maar daar ben ik op terug gekomen….. iets in mij wilde gewoon liever geloven dat het was om de zonsopgang vanaf de top te kunnen zien. Stap voor stap, snelheid zit er niet meer in op die hoogte, klauteren we een helling op zo steil als zeker 45graden, om na elke 10 passen uit te hijgen en weer op adem te komen. Na bijna 3 uren lopen, en of je wilt of niet, je lichaam werkt niet mee in de ijle lucht, komt nog de grootste beproeving. Geplakt tegen de bergwand, stappend op kleine richeltjes, omhoogtrekkend aan touwen, moeten we de laatste meters omhoog. En dan sta je op de top……flarden wolken die de omringende toppen omhullen en zonnestralen die er doorheen pieken, geven het geheel een magische indruk. Maar lang mag je er niet van genieten. Mijn haar is al bevroren en de hoogte vergt zijn tol van sommige van onze vrienden. Na 5 minuten genieten van dat waar je het allemaal voor doet, kun je alweer terug naar beneden. Een lange tocht voor ons, aangezien wij besloten hadden een tentje op 4600m in de vrieskou over te slaan en meteen door te lopen naar ons laatste kamp. Na een tocht van 15uur komen we eindelijk aan, met als beloning voor het eerst in 3 dagen een douche, een kampvuur en een fatsoenlijk bed.

Geen slecht begin van 2016 zou ik zo zeggen!

Voor foto’s, zie: https://www.flickr.com/gp/107917353@N02/3sDkyS

Liefs, Fonda