Hoogste tijd voor een update
Door: Fonda
Blijf op de hoogte en volg Fonda
09 Augustus 2014 | Kenia, Nairobi
Met een plak ambachtelijke Friese roggebrood zit ik hier op mijn bed; hoogste tijd om weer eens iets te schrijven. Ondanks dat het leven hier zijn vorm aanneemt en zijn draai heeft gevonden, gebeurd ook altijd nog ontzettend veel. Dat is wat mij zo aantrekt in het leven buiten Nederland: ook al gaat het leven zijn gangetje, alles blijft veel intenser, prikkelender en dynamischer. Zelfs het roggebrood smaakt hier beter!
Hoogtepunt van de afgelopen twee maand was natuurlijk de vakantie met mijn moeder. Ik vind het ontzettend belangrijk dat mijn familie en vrienden weten waar ik ben, hoe mijn leven eruit ziet en wat ik doe, en als je moeder dan kan komen om dat van dichtbij mee te maken, is dat helemaal fantastisch! Natuurlijk moest ik mijn moeder Nairobi laten ervaren, dus sleepte ik haar overal naar toe. Onderhandelen over de prijs van een shirtje op Toi Market, met 2 mannen op je schoot opgepropt in een matatu zitten om vervolgens op een totaal onbekende plek afgezet te worden, de zegeningen van de kerk die op zondag urenlang ongevraagd mijn huis binnendringen, voetbal kijken met gepassioneerde Kenianen in mijn buurtkroeg, de verstikkende uitlaatgassen wanneer je stilstaat in de file.
Maar aangezien het ook mijn vakantie was en ik Nairobi elk dag mag ´ervaren´, zijn we ook veel buiten de stad geweest. Een 3daagse safari in Masai Mara, de Keniaanse kant van de Serengeti. Slapen is een schattige tenthuisje, rijden tussen de giraffen, ontelbaar veel verschillende soorten antilopen, olifanten, zebra´s, leeuwen en duizenden gnoes. Dit is de tijd van de migratie van de gnoes van Tanzania naar Kenia wat een spectaculair fenomeen is. Miljoenen gnoes trekken door de savanne heen met als sensationeel hoogtepunt natuurlijk het kruizen van de rivier de Mara. Krokodillen liggen op de loer terwijl duizenden gnoes en een enkele zebra zich de rivier instorten om er aan de andere kant weer uit te ploeteren. Kostte ons maar een half uurtje wachten voordat we dit adembenemende schouwspel konden zien. Helaas hapte de krokodil mis, en ook de leeuw in actie die we gezien hebben moest afdruipen zonder zebra.
Na Masai Mara zijn we naar Lake Naivasha gegaan. Tussen de zebra´s, antilopen, everzwijnen en giraffen fietsen we door Hell´s Gate National Park naar de immense kloof. Klauterend door waterstroompjes en smalle doorgangen, je handen branden aan de heet water bronnen. En wat is er meer fantastisch dan in de namiddag, na zo´n geweldige dag, met een wijntje op een stijger aan het meer te zitten nagenieten en dan ineens nijlpaarden voorbij te zien komen zwemmen?
Na de binnenlanden en na zo actief geweest te zijn was het tijd om te luieren; een hele week Zanzibar! Lamu stond in eerste instantie op onze ticket maar vanwege de veiligheid moesten we onze vlucht omboeken naar het idyllische eiland van Tanzania. Geen straf! Stone Town is een geweldig stadje met een zeer rijke geschiedenis, waar je heerlijk rond kunt struinen in de kleine, smalle straatjes, uren kan kijken naar de bedrijvigheid van de vishaven en je vergaapt aan al het heerlijke eten op de markten. Na 2 dagen gaan we verder naar het noorden en daar zien we pas wat Zanzibar echt is; parelwitte stranden en azuurblauwe zee. Niks doen is echt het enige wat we hier gedaan hebben, naast heerlijk eten en wijntjes drinken. Een perfecte afsluiting van een geweldige vakantie.
Terug in Nairobi moest ik meteen verhuizen. Ik heb mijn kneuterige buurtje met z´n paar kleine winkeltjes, z´n groente en fruitstalletjes en mijn geliefde buurtkroeg vaarwel moeten zeggen en mijn intrek genomen in een groot appartement met 2 huisgenoten in een veel stadsere wijk. Hier woon ik aan een doorgaande weg naar het centrum waar het verkeer altijd vast staat, haal ik mijn boodschappen in een grote supermarkt en heb ik koffie-dates in een groot overdekt winkelcentrum. Geluk is dat ik nog steeds lopend naar mijn werk kan, dat ik er qua huis op vooruitgegaan ben (in ieder geval aan hoeveelheid inboedel) en mijn huisgenoten leuk zijn.
Het weer in Nairobi is nog steeds overwegend grijs en koud en elke keer ben ik jaloers op de weersberichten die uit Nederland komen. Ik hou me er maar aan vast dat het vanaf september hier beter wordt en dat jullie dan richting de kou gaan!
Op mijn werk loopt alles fantastisch, hoewel ik voor het eerst in mijn leven een soort van kantoorbaan heb. Sinds half mei mag ik vanwege de veiligheid niet meer in de sloppenwijken komen, daar waar ik juist direct met mensen werkte die met kinderen met een handicap te maken hebben. Maar na even zoeken heb ik toch een nuttige invulling van mijn tijd gevonden. Ik heb een projectplan geschreven waarin we voorstellen community workers te trainen in hoe om te gaan met een kind met een handicap met aansluitend op de training maandelijkse intervisie bijeenkomsten. Daarnaast willen we supportgroepen oprichten voor ouders en verzorgers met een kind met een handicap. De looptijd is 2 jaar en het budget is $170.000, dus het is spannend of we het geld toegekend krijgen.
Ik heb fact sheets geschreven met informatie over de meest voorkomende handicaps, ik leid een onderzoek naar de toegankelijkheid van gezondheidscentra voor mensen met een handicap, ik ben een webshop aan het maken om de producten van ons Art2Heart project te verkopen, ik heb een workshop klaar liggen om verloskundigen te trainingen in het screenen van klompvoetjes bij pasgeboren baby’tjes en ik ga beginnen met een speelgoedproject; het inzamelen van speelgoed om vervolgens in ons kantoor in Kibera een soort uitleen- of weggeefcentrum te maken.
Maar mijn meeste voldoening haal ik uit mijn werk bij TotoHealth. Bij ANDY ontmoette ik een jongen die net een nieuwe organisatie was gestart. We raakten met elkaar aan de praat, hij vertelde over zijn organisatie, ik vertelde over mijn werk en achtergrond en we werden meteen heel enthousiast van elkaar. Aangezien ik op dat moment niet veel werk te doen had bij ANDY ben ik met mijn manager in gesprek gegaan of ik niet vanuit ANDY voor deze organisatie iets zou kunnen doen. TotoHealth (www.totohealth.org) is een organisatie die middels sms-berichten de gezondheid van moeder en kind wil verbeteren en wil bijdragen aan vroegtijdige herkenning van een handicap bij het kind. Beginnend bij de zwangerschap tot aan 5jaar leeftijd van het kind, krijgen moeders (of vaders als zijn zich ook registreren) gratis informatieve sms-berichten. Deze berichten zijn gericht op de gezondheid van moeder (met name tijdens de zwangerschap en vlak erna) en de gezondheid, ontwikkeling en verzorging van het kind. Het team van TotoHealth bestaat uit ambitieuze, gedreven jonge mensen die allen heel veel verstand hebben van websites bouwen, de hele techniek daarachter, marketing enz., maar niemand wist ook maar iets van kinderen af. Ik ben dus gebombardeerd tot de ´inhoudelijke specialist´. Ik heb alle sms-berichten geschreven waarin er veel aandacht besteed wordt aan de ontwikkeling en gezondheid van het kind en het signaleren van wanneer het anders verloopt. Omdat ouders in sommige smsjes gevraagd worden om te reageren, is er spontaan een soort van helpdesk ontstaan. Ouders sturen ons een vraag en ik, als soort van Lieve Mona, beantwoord deze. Dit is ontzettend leuk en waardevol om te doen, maar af en toe is het ook heel schrijnend. Een vrouw die zegt 7maanden zwanger te zijn maar nog steeds niet bevallen is. Een moeder die zegt geen steun te krijgen van haar man, het allemaal niet meer ziet zitten en er over nadenkt om haar kind af te staan. Een moeder die vraagt hoe ze er in hemelsnaam voor kan zorgen dat haar kind voldoende borstvoeding krijgt terwijl zij zelf elke dag honger heeft.
Ook al zit ik dan nu alleen maar achter een bureau en heb ik even moeten wennen, ik weet dat ik nog steeds nuttig werk verricht en bij kan dragen aan het welzijn van kinderen met of zonder een handicap.
Liefs, Fonda
https://www.flickr.com/photos/107917353@N02/sets/72157645890444339/
https://flic.kr/s/aHsjZZ69cv
https://www.flickr.com/gp/107917353@N02/5U924G/
Hoogtepunt van de afgelopen twee maand was natuurlijk de vakantie met mijn moeder. Ik vind het ontzettend belangrijk dat mijn familie en vrienden weten waar ik ben, hoe mijn leven eruit ziet en wat ik doe, en als je moeder dan kan komen om dat van dichtbij mee te maken, is dat helemaal fantastisch! Natuurlijk moest ik mijn moeder Nairobi laten ervaren, dus sleepte ik haar overal naar toe. Onderhandelen over de prijs van een shirtje op Toi Market, met 2 mannen op je schoot opgepropt in een matatu zitten om vervolgens op een totaal onbekende plek afgezet te worden, de zegeningen van de kerk die op zondag urenlang ongevraagd mijn huis binnendringen, voetbal kijken met gepassioneerde Kenianen in mijn buurtkroeg, de verstikkende uitlaatgassen wanneer je stilstaat in de file.
Maar aangezien het ook mijn vakantie was en ik Nairobi elk dag mag ´ervaren´, zijn we ook veel buiten de stad geweest. Een 3daagse safari in Masai Mara, de Keniaanse kant van de Serengeti. Slapen is een schattige tenthuisje, rijden tussen de giraffen, ontelbaar veel verschillende soorten antilopen, olifanten, zebra´s, leeuwen en duizenden gnoes. Dit is de tijd van de migratie van de gnoes van Tanzania naar Kenia wat een spectaculair fenomeen is. Miljoenen gnoes trekken door de savanne heen met als sensationeel hoogtepunt natuurlijk het kruizen van de rivier de Mara. Krokodillen liggen op de loer terwijl duizenden gnoes en een enkele zebra zich de rivier instorten om er aan de andere kant weer uit te ploeteren. Kostte ons maar een half uurtje wachten voordat we dit adembenemende schouwspel konden zien. Helaas hapte de krokodil mis, en ook de leeuw in actie die we gezien hebben moest afdruipen zonder zebra.
Na Masai Mara zijn we naar Lake Naivasha gegaan. Tussen de zebra´s, antilopen, everzwijnen en giraffen fietsen we door Hell´s Gate National Park naar de immense kloof. Klauterend door waterstroompjes en smalle doorgangen, je handen branden aan de heet water bronnen. En wat is er meer fantastisch dan in de namiddag, na zo´n geweldige dag, met een wijntje op een stijger aan het meer te zitten nagenieten en dan ineens nijlpaarden voorbij te zien komen zwemmen?
Na de binnenlanden en na zo actief geweest te zijn was het tijd om te luieren; een hele week Zanzibar! Lamu stond in eerste instantie op onze ticket maar vanwege de veiligheid moesten we onze vlucht omboeken naar het idyllische eiland van Tanzania. Geen straf! Stone Town is een geweldig stadje met een zeer rijke geschiedenis, waar je heerlijk rond kunt struinen in de kleine, smalle straatjes, uren kan kijken naar de bedrijvigheid van de vishaven en je vergaapt aan al het heerlijke eten op de markten. Na 2 dagen gaan we verder naar het noorden en daar zien we pas wat Zanzibar echt is; parelwitte stranden en azuurblauwe zee. Niks doen is echt het enige wat we hier gedaan hebben, naast heerlijk eten en wijntjes drinken. Een perfecte afsluiting van een geweldige vakantie.
Terug in Nairobi moest ik meteen verhuizen. Ik heb mijn kneuterige buurtje met z´n paar kleine winkeltjes, z´n groente en fruitstalletjes en mijn geliefde buurtkroeg vaarwel moeten zeggen en mijn intrek genomen in een groot appartement met 2 huisgenoten in een veel stadsere wijk. Hier woon ik aan een doorgaande weg naar het centrum waar het verkeer altijd vast staat, haal ik mijn boodschappen in een grote supermarkt en heb ik koffie-dates in een groot overdekt winkelcentrum. Geluk is dat ik nog steeds lopend naar mijn werk kan, dat ik er qua huis op vooruitgegaan ben (in ieder geval aan hoeveelheid inboedel) en mijn huisgenoten leuk zijn.
Het weer in Nairobi is nog steeds overwegend grijs en koud en elke keer ben ik jaloers op de weersberichten die uit Nederland komen. Ik hou me er maar aan vast dat het vanaf september hier beter wordt en dat jullie dan richting de kou gaan!
Op mijn werk loopt alles fantastisch, hoewel ik voor het eerst in mijn leven een soort van kantoorbaan heb. Sinds half mei mag ik vanwege de veiligheid niet meer in de sloppenwijken komen, daar waar ik juist direct met mensen werkte die met kinderen met een handicap te maken hebben. Maar na even zoeken heb ik toch een nuttige invulling van mijn tijd gevonden. Ik heb een projectplan geschreven waarin we voorstellen community workers te trainen in hoe om te gaan met een kind met een handicap met aansluitend op de training maandelijkse intervisie bijeenkomsten. Daarnaast willen we supportgroepen oprichten voor ouders en verzorgers met een kind met een handicap. De looptijd is 2 jaar en het budget is $170.000, dus het is spannend of we het geld toegekend krijgen.
Ik heb fact sheets geschreven met informatie over de meest voorkomende handicaps, ik leid een onderzoek naar de toegankelijkheid van gezondheidscentra voor mensen met een handicap, ik ben een webshop aan het maken om de producten van ons Art2Heart project te verkopen, ik heb een workshop klaar liggen om verloskundigen te trainingen in het screenen van klompvoetjes bij pasgeboren baby’tjes en ik ga beginnen met een speelgoedproject; het inzamelen van speelgoed om vervolgens in ons kantoor in Kibera een soort uitleen- of weggeefcentrum te maken.
Maar mijn meeste voldoening haal ik uit mijn werk bij TotoHealth. Bij ANDY ontmoette ik een jongen die net een nieuwe organisatie was gestart. We raakten met elkaar aan de praat, hij vertelde over zijn organisatie, ik vertelde over mijn werk en achtergrond en we werden meteen heel enthousiast van elkaar. Aangezien ik op dat moment niet veel werk te doen had bij ANDY ben ik met mijn manager in gesprek gegaan of ik niet vanuit ANDY voor deze organisatie iets zou kunnen doen. TotoHealth (www.totohealth.org) is een organisatie die middels sms-berichten de gezondheid van moeder en kind wil verbeteren en wil bijdragen aan vroegtijdige herkenning van een handicap bij het kind. Beginnend bij de zwangerschap tot aan 5jaar leeftijd van het kind, krijgen moeders (of vaders als zijn zich ook registreren) gratis informatieve sms-berichten. Deze berichten zijn gericht op de gezondheid van moeder (met name tijdens de zwangerschap en vlak erna) en de gezondheid, ontwikkeling en verzorging van het kind. Het team van TotoHealth bestaat uit ambitieuze, gedreven jonge mensen die allen heel veel verstand hebben van websites bouwen, de hele techniek daarachter, marketing enz., maar niemand wist ook maar iets van kinderen af. Ik ben dus gebombardeerd tot de ´inhoudelijke specialist´. Ik heb alle sms-berichten geschreven waarin er veel aandacht besteed wordt aan de ontwikkeling en gezondheid van het kind en het signaleren van wanneer het anders verloopt. Omdat ouders in sommige smsjes gevraagd worden om te reageren, is er spontaan een soort van helpdesk ontstaan. Ouders sturen ons een vraag en ik, als soort van Lieve Mona, beantwoord deze. Dit is ontzettend leuk en waardevol om te doen, maar af en toe is het ook heel schrijnend. Een vrouw die zegt 7maanden zwanger te zijn maar nog steeds niet bevallen is. Een moeder die zegt geen steun te krijgen van haar man, het allemaal niet meer ziet zitten en er over nadenkt om haar kind af te staan. Een moeder die vraagt hoe ze er in hemelsnaam voor kan zorgen dat haar kind voldoende borstvoeding krijgt terwijl zij zelf elke dag honger heeft.
Ook al zit ik dan nu alleen maar achter een bureau en heb ik even moeten wennen, ik weet dat ik nog steeds nuttig werk verricht en bij kan dragen aan het welzijn van kinderen met of zonder een handicap.
Liefs, Fonda
https://www.flickr.com/photos/107917353@N02/sets/72157645890444339/
https://flic.kr/s/aHsjZZ69cv
https://www.flickr.com/gp/107917353@N02/5U924G/
-
09 Augustus 2014 - 13:57
John:
Trots op je. X -
09 Augustus 2014 - 14:13
Wilma:
Geweldig wat je doet! Nog geen plannen om terug te komen? Noorderzon komt eraan! -
09 Augustus 2014 - 15:08
Mariska:
Bedankt.voor deze update Fonda mooi om weer te lezen! Echt geweldig wat je daar allemaal doet. Veel succes nog daar bij alles wat je doet maar volgens mij komt dat allemaal best goed :-) -
09 Augustus 2014 - 15:42
Didy:
Leuk weer een verslag van je te lezen.
Mooi dat het zo goed met je gaat.
Ook heb ik het vakantie verslag van Janny gehoord en de foto's gezien.
Erg mooi! -
11 Augustus 2014 - 18:58
Buuurvrouw Jannie En Buuman Roelof:
Wat leuk dat we weer wat van je hoorden en wij het nu zelf konden lezen.
We hopen dat het goed met je gaat.
Veel liefs van je oud buurtjes Jannie en Roelof. -
11 Augustus 2014 - 18:59
Buuurvrouw Jannie En Buuman Roelof:
Wat leuk dat we weer wat van je hoorden en wij het nu zelf konden lezen.
We hopen dat het goed met je gaat.
Veel liefs van je oud buurtjes Jannie en Roelof. -
13 Augustus 2014 - 07:16
Lutske:
Fonda,
Zo te lezen zit je daar echt op je plek. Ook een heel mooi verslag om te lezen. Zo te lezen heb je nu echt je draai gevonden, ondanks je, je nu niet tussen de mensen in sloppenwijken begeeft.
Fijn om zo wat van je te horen, al hoewel ik gisteren met mams naar de sauna ben geweest in Zevenhuizen dus ........ Heel veel goeds nog Fonda -
13 Augustus 2014 - 16:48
Margreet:
Wat schrijf je toch boeiend Fonda, ik zie het gewoon voor mijn ogen verschijnen (misschien nog eens een boek schrijven?). Ik kan helaas weer niet bij de foto's, kun je daar weer iets aan doen? Fijn dat je daar werk kunt doen wat je voldoening geeft!
Pas goed op jezelf,
liefs van Margreet -
13 Augustus 2014 - 23:32
Mirjam:
Wat een supervehaal Fon!
Superbeelden beschreven, fijn dat je ons zo mee laat leven!
Je weet hoe zeer ik dat waardeer !
Je bent een kanjer. Liefs -
16 Augustus 2014 - 20:23
Jos:
Heb de verhalen van de vakantie van je moeder gehoord en alle foto's bekeken. Indrukwekkend en mooi om de ontroering bij je moeder te zien als ze het over haar dochter heeft.
groeten,
Jos -
17 Augustus 2014 - 13:03
Annie:
Hoi Fonda, weer een mooi verslag van al je belevenissen daar. Afgelopen week de foto's bekeken bij je moeder, wat hebben jullie een fijne tijd gehad samen. En super dat jullie daar samen van hebben genoten. De foto's en verhalen samen .......bijzonder. Jammer dat je moest verhuizen uit je kneuterige buurtje. Volgens mij vindt jij hier ook je plekje wel weer. Succes met alles !!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
