Een bruiloft op z´n Afrikaans

Nog geen 3 weken in Kenia en ik heb al een bruiloft meegemaakt! Hoewel, meegemaakt…..

Een collega van ANDY gaf op zaterdag 8 februari zijn bruiloftfeest, in de tuin van het huis van zijn ouders, even buiten Nairobi. Op de uitnodigingskaart stond dat het ´s ochtends zou beginnen en dat het zo na de lunch, rond een uur of 16.00, weer afgelopen zou zijn. Voor mij op zich bijzondere tijden om een feest te houden maar in een land waar de meeste mensen afhankelijk zijn van het openbaar vervoer en waar je veiligheid na zonsondergang niet gegarandeerd is, is dat hier redelijk logisch.

Met alle collega´s hadden we om 9.30 in de binnenstad afgesproken om vanuit daar met elkaar verder te gaan. Er wordt mij toegefluisterd dat als er gezegd wordt om 9.30 aanwezig te zijn ik ook wel om 10.30 aan kan komen, aangezien ik een mzungu ben, een blanke, en me dus wel aan de tijd hou. Maar als ik dan een smsje krijg waarin uitdrukkelijk gezegd wordt op tijd te komen, durf ik dat toch niet aan. Dom dom dom; de laatste collega komt doodleuk om 11.15 aanzetten! Kom er achter dat er ook Afrikanen zijn die dit onbeschoft gedrag vinden en we maken ons al zorgen of we überhaupt nog wel wat van de bruiloft mee gaan maken. Ondanks dat er maar een relatief kleine groep is die zich een auto kan veroorloven staat het verkeer in downtown Nairobi toch altijd volledig vast, waarbij het grootste deel van de automerken Toyota, Mercedes en BMW is. Hier duren de momenten dat je daadwerkelijk rijdt over het algemeen net zo lang als dat je stilstaat, intussen de heerlijk zwarte rookpluimen van de uitlaatgassen inhalerend.

Maar nog voor de lunch, rond 13.00, komen we aan het een dorpje in Masai-land. Vergeleken met Nairobi voelt het aan als de middle of nowhere en ik zie mijn eerste echte Masai-man, in zijn rood geblokte omslagdoek en uitgerekte oorlellen. De tuin is schitterend versierd maar van het bruidspaar is geen spoor te bekennen. We nemen plaatst en wachten…. Mijn Hollandse maag begint zo rond het middaguur meestal al te knorren en ik moet er nogal aan wennen dat lunchtijd hier vaak pas om 14.00 is, dus ik ben positief verrast als mijn collega´s beginnen te klagen dat ze toch ook wel trek krijgen. Maar we wachten geduldig….
Om 15.00 wordt er verteld dat het bruidspaar onderweg is maar dat ze in de file staan. Samenwonen wonen voor het huwelijk is hier een bijzonder iets. Er bestaat zoiets als ´come we stay´ wat inhoudt dat als je langer dan 6 maanden met iemand van het andere geslacht een woning deelt, je soort van automatisch getrouwd bent. Evengoed doet iedereen het. Over of Raphael en zijn Nancy een huis deelden gaan tegenstrijdige verhalen rond, maar op de ochtend van het feest is hij in ieder geval van zijn ouderlijk huis naar zijn bruid´s huis gereden om haar op te halen. En dat is in een dorpje aan de andere kant van Nairobi... Het extra verkeer in verband met een voetbalwedstrijd én de regen die losbarst, dragen niet echt bij aan een spoedige terugkeer. Sinds de dag voor de bruiloft is het begonnen met regenen en sindsdien heeft het met grote regelmaat geregend. Van mijn moeder, die mij van alle weetjes op de hoogte houdt, had ik al doorgekregen dat er voor dat weekend regen verwacht werd, maar diezelfde bron had mij ook verteld dat het regenseizoen pas in april zou beginnen. Helaas blijkt dus anders; wel iets vroeger dan gebruikelijk is, is nu toch echt het regenseizoen begonnen.
Om 16.00 krijgen we de update dat het bruidspaar er met een paar minuten zal zijn maar dat we, omdat we toch al een tijdje zitten te wachten, alvast met de lunch mogen beginnen. En gelukkig maar wat die paar minuten blijken ´Afrikaanse´ minuten te zijn. Om 17.15 komt dan eindelijk de auto met de bruidegom aangereden. Met muziek en dansende vrouwen wordt mijn collega onthaald en moet hij naar het huis om te controleren of alles daar veilig is, voordat hij zijn bruid op kan halen. Deze zit in een andere auto te wachten. Volgens de traditie mag ze niet te gemakkelijk overstag gaan, moet ze hard to get spelen, dus wacht ze nog een tijdje in de auto, terwijl de bruidegom met de vrouwen er omheen dansen. Het duurt wel erg lang voordat ze uitstapt en wat blijkt, haar moeder zit in een andere auto, die nog onderweg is, en zij is degene die de deur voor haar dochter open moet doen! Dus we wachten nog even…. Een half uur later komt moeders dan toch aan en kan de bruid eindelijk uitstappen. Ook zij gaat dansend richting de tuin, plagend aarzelend af en toe een paar pasjes terug makend. Alles wat ik dan nog meemaak van het feest is welgeteld 30 minuten. Er wordt een praatje gehouden, Raphael en zijn nieuwbakken vrouw zeggen hun geloften nogmaals op, een nichtje zingt een stukje van Alicia Keys en dan volgt er nog een lange speech over de symboliek van de taart. Op weg naar ons busje graaien we nog een stuk taart mee, en dat was dan mijn Keniaanse bruiloft.

Ik zal hier voorlopig nog wel niet trouwen aangezien geen enkele schoonmoeder mij goed genoeg voor haar zoon zal vinden zolang ik niet staand met rechte rug de was kan doen.

http://flic.kr/s/aHsjSFwNjH (er zit ook een filmpje bij)

Liefs, Fonda