Het oog wil ook wat

De afgelopen drie weken zijn ze hier druk bezig geweest het guesthouse op te knappen. Niet de praktische dingen die gerepareerd of vervangen dienen te worden, nee prioriteiten; esthetisch.

Zo zijn ze eerst begonnen om de binnenplaats opnieuw te bestraten. Welgeteld twee kruiwagens met een metalen wiel (staat wiel alleen voor iets dat rond is want dat is dan in dit geval een verkeerde benaming) kwamen piepend en knarsend af en aan om de grote kiezels af te voeren. Maar het overgrote deel werd door vrouwen op een soort van geïmproviseerd brancardje gesjouwd. Buiten het guesthouse werden grote stenen kapot geslagen tot kleinere stukjes en dan kwamen de vrouwen met brancard en de kruiwagens weer hobbelend terug met de nieuwe stenen.
En dan zit de werkdag erop. Je komt thuis in de schermer. Her en der liggen stenen, sommige groot, sommige klein, her en der diepe kuilen, her en der grote bulten. Had ik al niet eens kennis gemaakt met de stenen van dichtbij, dan was dit een uitgelezen moment geweest.
Maar de volgende ochtend bij dag en dauw hoor je de kruiwagens al weer knarsen en piepen. Als de hele binnenplaats voorzien is van nieuwe stenen en het er super mooi uit ziet, maar niet heel gemakkelijk loopt, is het nog niet klaar. Wat er dan precies gebeurd, weet ik niet, ik was aan het werk. Buiten het guesthouse stonden een aantal vaten met een groot vuur er tussen. In de vaten zat teer wat met een blik aan een grote stok van het ene vat in het andere vat overgegoten werd. ´s Avond bij thuiskomst heb ik in mijn handjes geknepen dat ik niet aanwezig was want de lucht van teer was ondoenlijk. Maar dat geluk was van korte duur. Een of ander apparaat waar teer in zat, hadden ze, nog steeds walmend, onder ons huis geparkeerd….
Daarna kwam er nog een wals aan te pas en nu, na meer dan een week en twintig lagen stof verder, hebben we mooi egaal strakke binnenplaats.

En ondertussen begon het verven. Met geïmproviseerde steigers die door de scouting in Nederland nog niet eens als betrouwbaar bevonden zou worden, stonden de mannen in de trappenhuizen om de muren te voorzien van een nieuw, vers kleurtje. Muren die ik tijdens het schoonmaken van onze galerij weer helemaal verpest heb door het water via het trappenhuis naar beneden te vegen, waarbij het uiteraard allemaal tegen de muren kwam…. (voor de duidelijkheid, er zit een muurtje om de galerij heen dus de enige manier om het water daar weg te krijgen is via het trappenhuis. Of, zoals ik me later bedacht, ons huis in en dan naar het doucheputje. Ideetje voor de volgende keer, aangezien ik iets te voorbarig was met schoonmaken).
In afwachting wanneer het mijn beurt zou zijn, stonden ze gister om 10.30 op de stoep om mij mede te delen dat mijn huis nu aan de beurt was om van binnen aan te pakken. Dit houdt in dat je ofwel een aantal dagen in een bende, stank en raad eens wat, stof!, leeft, of dat je verhuist naar een ander appartement. Ik heb gekozen voor de laatste optie, helemaal toen ik zag welk appartement mij aangeboden werd. Een appartement aan de overkant, waar ik ´s middags zo verlekkerd naar kijk omdat zij zon op de galerij hebben! Na het huis bekeken te hebben heb ik bedongen dat als het mij hier goed bevalt, ik mag blijven. Nou zegt dat bedingen natuurlijk niet heel veel, voor het zelfde geld is er sprake van een taal- of culturele spraakverwarring, zoals ik even later al ondervonden heb met het schoonmaken. Het huis waar ze mij in wilden hebben was al helemaal geverfd maar één grote bende. Guess what, stof! Dus, assertief als ik probeerde te zijn (er waren mij al een aantal mensen voor gegaan dus ik was al op de hoogte van de gang van zaken) heb ik toegestemd om te verhuizen als zij eerst schoonmaakten. Prima, ik kreeg 3 uur te tijd om alles in te pakken en dan kon in de tussentijd het huis schoon gemaakt worden. Zat ik na een uurtje al volledig ingepakt klaar, om 13.00uur was aan de overkant nog geen teken van schoonmaak te zien. Nou kunnen ze hier schoonmaken in een kwartiertje omdat hun definitie van schoon ietwat anders is dan wij dat kennen, maar er gebeurde totaal niets. De mannen werden wat ongeduldig, wilden graag beginnen aan mijn huis, dus uiteindelijk heb ik het grootste deel van mijn inboedeltje in de kasten gestopt en ben ik met een tasje schoonmaakspullen naar de overkant gegaan. Kon ik in ieder geval zelf al beginnen aan het meubilair. Maar uiteindelijk kwam de dame dan toch en met een bezem en dweil ging ze de vloeren te lijf. En nog steeds wil je hier nu niet op blote voeten lopen.
Ik heb hier nu één nachtje proef geslapen en hoewel ik mezelf gisteravond opgesloten heb in de slaapkamer omdat de deurklink aan de binnenkant blijkbaar niet werkt, denk ik dat ik hier wel wil blijven. Moet alleen vandaag nog even uitzoeken waarom mijn automatic voltage protector gecrasht is en er een raar luchtje bij het stopcontact hangt, en waarom er sinds gistermiddag een plasje water in de gang blijft liggen.

Dus ondanks banken waarvan tussenbalken kapot zijn, toiletten die niet doorspoelen, stoppen die niet in de afvoer van het bad passen, ramen die niet open kunnen, stopcontacten die los aan de muur hangen, wastafels die lek zijn, deurklinken die niet werken, bovenkanten van stortbakken en wc-brillen die kapot zijn, laatjes die niet open kunnen omdat ze geen handvat meer hebben, gordijnen die je niet dicht durft te doen omdat je bang bent dat de gordijnrails naar beneden komt en kastdeuren die niet dicht blijven, hebben we wel een mooie nieuwe binnenplaats en een fris kleurtje op de muren!


Liefs, Fonda