Volop beweging

Was het even rustig op mijn werk, alles is nu weer volop in beweging en is er genoeg te doen!

Afgelopen maandag ben ik naar een CBR geweest. Dat staat voor Community Based Rehabilitation, centra in dorpen waar de mensen begeleidt worden in de rehabilitatie. Samen met een fysiotherapeute, een onderwijzeres en de field worker, iemand die in het dorp woont en werkt en die opgeleidt is om de mensen de benodigde (zeer basale) hulp te bieden, zijn we op huisbezoek geweest bij zes kinderen. Een hele ervaring voor mij, niet in de minste plaatst om op die manier bij de mensen thuis te komen. Soms stond er een menigte van wel 20 mensen, hoofdzakelijk kinderen en jongelui, voor de huizen waar ik binnen was!

De huizen waren allemaal gemaakt van aarde of leem. Het is één donkere ruimte van ongeveer 15m2 zonder ramen. De muren zijn soms geverfd, soms ´behangen´ met afdekzeil maar altijd volgehangen met posters. Babyposters a la Anne Geddes, poster met romantische taferelen of posters van Shakira en Avril Lavigne. Aan meubels staat er één doorgezakt bed, een kast met keukengerei en over de lengte van het huis is er een ´bank´ gemaakt van aarde. Dat is alles, en daar moet een gezin bestaande uit gemiddeld zes personen, het mee doen. Sommige huizen doen ook dienst als kroeg waar rijkelijk tella, het lokale bier, gedronken wordt. Jongens jonger dan 15 jaar zaten rond 13.00uur al aan het bier, overgietend in een glas vanuit een roestig oud tomatenblik. Er is zelfs een huis geweest waar wij niet naar binnen zijn gegaan omdat er teveel mensen aanwezig waren. Ik denk niet dat het aantal mensen het probleem was, eerder dat het allemaal mannen waren die mogelijk al een tijdje aan het bier zaten… Bijzonder was dat er gezegd werd dat de papaja´s die daar op straat te koop aangeboden werden en die ik in Gondar nog nooit gezien heb, hier niet komen vanwege logistieke lastigheden. Die lastigheden ondervinden ze niet als het om de grote zakken met blaadjes gaat waar de tella van gemaakt wordt. Nadat die op een plein met grote stokken tot poeder geslagen zijn bereiken die Gondar wel in groten getale!

De kinderen hadden uiteenlopende problemen, van mentale retardatie tot doorgemaakte tuberculose van de wervelkolom. De field worker werkt met het gezin samen om het kind de nodige hulp te geven, waarbij de fysiotherapeute en onderwijzeres adviserend en ondersteunend werken. Zo heeft een 13jarige meisje met mentale retardatie geleerd zichzelf te verzorgen, garen te spinnen en kan ze zelfstandig om een boodschap gestuurd worden. De zorg die ik heb gezien waarbij de fysiotherapeute betrokken was, bijvoorbeeld een jongetje met een botbreuk van 3 jaar geleden waarbij de jongen totaal geen functionele problemen ondervindt, was iets minder mooi. Een minimale bewegingsbeperking 3x per week passief even rekken is weinig zinvol, evenals isometrische spierversterking (voor de kenners)….

De bedoeling is dat ik wekelijks mee ga naar verschillende dorpen rondom Gondar, op huisbezoek bij de kinderen. Daarnaast ben ik gevraagd om trainingen te geven aan de field workers over dingen als het maken van een rehabilitatie plan, de normale motorische ontwikkeling en stimulatie daarvan, hoe een gehandicapt kind te verzorgen en het gebruik en simpel maken van hulpmiddelen.

En of dat niet al genoeg werk op zou leveren, hadden we afgelopen vrijdag een Nederlandse meneer van Handicap International op bezoek. Deze organisatie werkt in Ethiopië op het niveau van de ministeries en grote organisaties om iets te doen aan het gebrek van na- en bijscholing voor de fysiotherapeuten. De fysiotherapie opleiding bestaat nog maar een jaar of 10 en naast de Master hier in Gondar, is er niets voor fysiotherapeuten om zich verder te ontwikkelen. Handicap International heeft een driejarig plan om daar wat aan te doen en heeft de fysiotherapie afdeling van Gondar gevraagd om daar in te helpen. Het is de bedoeling dat wij een curriculum gaan schrijven met vier modules voor driedaagse cursussen. Wat mijn taak hier precies in gaat worden is nog niet duidelijk maar aangezien ik de meeste ruimte heb om tijd te maken, hoop ik een redelijk aandeel.

Kortom, geen komkommertijd hier!

Liefs, Fonda