Het werk
Door: Fonda
Blijf op de hoogte en volg Fonda
20 Maart 2012 | Tajikistan, Dushanbe
270 kinderen, hoofdzakelijk jongens, waarvan er om en nabij 120 gehandicapt zijn. Elektriciteit voor misschien een uurtje per dag. Verwarming alleen in bepaalde delen en dan nog niet toereikend om de ruimte te verwarmen. Her en der ramen en deuren die nooit gesloten zijn omdat ze dat niet kunnen. Drie lagen kleding onder jassen die nooit uitgaan en mutsen die nooit af gaan. Ze maskeren de gaten en scheuren, de vlekken, de stank, de vieze voeten met ingegroeide nagels, de vergroeiingen en de wonden. Eén doucheruimte en geen enkel werkend toilet voor al deze kinderen. Het eten is eenzijdig, weinig voedzaam en nooit voldoende. Affectie van leerkrachten is er weinig en stokslagen zijn de normaalste zaak. In de slaapkamers geen kasten of persoonlijke spulletjes te bekennen. De enige kleur te vinden in deze grauwe kolos zijn de levensgrote foto´s van de president. Hulpmiddelen, als ze er al zijn, zijn kapot en nooit de juiste maat. Dit is het internaat van Hissar, 30 km buiten Dushanbe. En de kinderen mogen blij zijn dat ze hier naar school kunnen.
Dit is de werkplek waar ik de meeste tijd doorbreng. Alle kinderen waarbij de docent denk dat fysiotherapie nodig is, worden aan Sharofiddin, de ´fysiotherapie coördinator´, mijn tolk en huisgenoot, meegegeven en komen bij Shams en mij voor een check-up. Shams is een manusje van alles in de medische wereld, en dat zonder enige opleiding. Hij assisteert onder andere bij operaties en hij zal degene zijn die de fysiotherapie voortzet op het moment dat ik er niet meer ben. Waar begin je met uitleggen als iemand nagenoeg geen vakkennis heeft maar er zoveel te vertellen valt en er maar zo weinig tijd is? Alle kinderen hebben zo goed als hetzelfde verhaal; ze hebben allemaal pijn en omschrijven dat als kramp. Ze kennen hun achtergrond niet, weten soms niet eens hoe oud ze zijn, weten niets van een diagnose maar veel van hen hebben wel ooit iets over een injectie gehoord. Polio, iets wat ik in mijn leven nog nooit gezien had, ben ik hier ineens heel bekend mee geworden. Het is bijna lopende band werk om al deze kinderen te onderzoeken. Vervolgens beslissen of ze gebaat zijn bij fysiotherapie, of ze naar de prothese fabriek moeten om een schoen aan te laten passen of om een orthese aan te meten, of dat ze door dokter Djafar gezien moeten worden, de Tadzjiekse orthopedische chirurg. Een beleid voor al deze kinderen moet opgezet én zo snel mogelijk opgestart worden zodat Shams zoveel als mogelijk ingewerkt kan worden en zelfstandig kan werken. Na onderhand een stuk of 60 van ongeveer dezelfde koppies gezien te hebben met de meest ingewikkelde namen die veelal eindigen op ´jon´, zijn ze mij bijna allemaal eender.
Naast de kinderen van het internaat, zijn er ook nog een stuk of 30 pubers in een study home en study flat in Dushanbe zelf, die gecheckt moeten worden. Deze woningen zijn opgericht door Stichting Sviatoslav en bieden een huis aan kinderen, waarvan de meesten zelf ooit op het internaat gezeten hebben, die elders in de hoofdstad naar school gaan. De omstandigheden van deze woningen zijn niet te vergelijken met het internaat. Het is er gezellig, schoon, lekker warm, er is voldoende te eten en er hangt een liefdevolle sfeer.
Het contrast is schrijnend groot. Helaas is de werkelijkheid dat er meer kille internaten in Tadzjikistan zijn dan knusse ´study homes´. Maar elk kind dat deze geborgenheid mag ervaren is er in ieder geval één.
Liefs, Fonda
Klik op deze link of plak ´m in de adresbalk van internet en je komt op een site terecht waar ik foto´s geplaatst heb https://picasaweb.google.com/109868384852740449876/20120320HetWerkInTadzjikistan
Dit is de werkplek waar ik de meeste tijd doorbreng. Alle kinderen waarbij de docent denk dat fysiotherapie nodig is, worden aan Sharofiddin, de ´fysiotherapie coördinator´, mijn tolk en huisgenoot, meegegeven en komen bij Shams en mij voor een check-up. Shams is een manusje van alles in de medische wereld, en dat zonder enige opleiding. Hij assisteert onder andere bij operaties en hij zal degene zijn die de fysiotherapie voortzet op het moment dat ik er niet meer ben. Waar begin je met uitleggen als iemand nagenoeg geen vakkennis heeft maar er zoveel te vertellen valt en er maar zo weinig tijd is? Alle kinderen hebben zo goed als hetzelfde verhaal; ze hebben allemaal pijn en omschrijven dat als kramp. Ze kennen hun achtergrond niet, weten soms niet eens hoe oud ze zijn, weten niets van een diagnose maar veel van hen hebben wel ooit iets over een injectie gehoord. Polio, iets wat ik in mijn leven nog nooit gezien had, ben ik hier ineens heel bekend mee geworden. Het is bijna lopende band werk om al deze kinderen te onderzoeken. Vervolgens beslissen of ze gebaat zijn bij fysiotherapie, of ze naar de prothese fabriek moeten om een schoen aan te laten passen of om een orthese aan te meten, of dat ze door dokter Djafar gezien moeten worden, de Tadzjiekse orthopedische chirurg. Een beleid voor al deze kinderen moet opgezet én zo snel mogelijk opgestart worden zodat Shams zoveel als mogelijk ingewerkt kan worden en zelfstandig kan werken. Na onderhand een stuk of 60 van ongeveer dezelfde koppies gezien te hebben met de meest ingewikkelde namen die veelal eindigen op ´jon´, zijn ze mij bijna allemaal eender.
Naast de kinderen van het internaat, zijn er ook nog een stuk of 30 pubers in een study home en study flat in Dushanbe zelf, die gecheckt moeten worden. Deze woningen zijn opgericht door Stichting Sviatoslav en bieden een huis aan kinderen, waarvan de meesten zelf ooit op het internaat gezeten hebben, die elders in de hoofdstad naar school gaan. De omstandigheden van deze woningen zijn niet te vergelijken met het internaat. Het is er gezellig, schoon, lekker warm, er is voldoende te eten en er hangt een liefdevolle sfeer.
Het contrast is schrijnend groot. Helaas is de werkelijkheid dat er meer kille internaten in Tadzjikistan zijn dan knusse ´study homes´. Maar elk kind dat deze geborgenheid mag ervaren is er in ieder geval één.
Liefs, Fonda
Klik op deze link of plak ´m in de adresbalk van internet en je komt op een site terecht waar ik foto´s geplaatst heb https://picasaweb.google.com/109868384852740449876/20120320HetWerkInTadzjikistan
-
20 Maart 2012 - 09:22
Afina:
Guttegut..Wat verschrikkelijk! Ik heb de foto`s bekeken en dat toilet kan echt niet!! En, zoals je zegt- de kinderen mogen blij zijn dat ze hier naar school kunnen.. Hoe dubbel is dat.
K vinut erg schrijnend!
Succes daar!! X FIEN! -
20 Maart 2012 - 09:27
Jarmila:
Tis echt heel erg! Mijn moederhart doet pijn van het zien hiervan.
Succes daar en heel super dat jij er bent! Dikke knuffel Mila -
20 Maart 2012 - 11:27
Peter:
jezus fonda, das niet normaal ja hoe het er daar uitziet :(. En aan je verhaal te horen ook niet echt plezierig hoe er daar omgegaan wordt met die kinderen. Ik hoop voor je dat je er een groot verschil kan gaan maken in die korte tijd. Succes :)
Gr. Peter vd Z -
20 Maart 2012 - 14:22
Brecht Dijkstra:
Hallo Fonda
Heb er ook nog 150 van dezelfde foto's en zie dat er niets is veranderd.
Die wc, zo mooi en nieuw gemaakt maar zo vies terwijl ze wel instructie hierover gehad hebben.
Nou ja, gelukkig zijn de studyhomes beterrrrrrrr.
Je doet het goed Fonda en jij maakt het verschil, weet dat goed.
Succes bij alles wat je doet! -
20 Maart 2012 - 19:38
Marianne:
Lastig he die kou.. Moeilijk vol te houden en de kinderen zijn niet meer te onderzoeken met die hele berg kleren...
Je doet het goed. Ik heb veel bewondering er voor hoe je er voor gaat... 'k weet per slot van rekening hoe het is!
Blijf volhouden en bedenk: het wordt echt nog warmer! -
21 Maart 2012 - 09:04
Alfons:
Oh jemig fon, het is wel weer duidelijk dat jij in een hele korte tijd heel erg veel indrukken en werk te verstouwen hebt.
Meisje wat heb ik een enorme respect voor jouw drive en aanpas kwaliteiten. Ik vind het ongelofelijk hoe je hier weer instapt en je ten dienste maakt van diegenen die het nooit, niet of nog niet kunnen en je best ervoor doet om te zorgen dat ze met meer bagage verder kunnen op het moment dat jij weer weg gaat. Nou, je weet wat ik van je vind. Je bent een ontzettende topper.
Hele dikke kus van mij en mijn snoepies. -
21 Maart 2012 - 10:48
Aske:
Hallo Fonda, de st.Sviaoslav is in Sneek en in Scharnagoutum bekend. Er wordt geregeld geld gestuurd naar Tadzjikistan, maar dit geld is dringend nodig als ik jou verhaal lees. Ik hoop dat jou inzet en instructie door gegeven wordt aan de werkers.
Geweldig dat je deze maanden nog weer een nieuwe werkplek hebt gevonden. Chapeau!
Groeten van Aske -
23 Maart 2012 - 19:41
Martine:
Jemig, wat een verhaal weer... Helaas harde werkelijkheid.. Wat een geweldige werk doe je daar joh! En wat een omschakeling van land..
Heel veel succes met alles!! (en de kou..)
Liefs Martine. (en nog bedankt voor je lieve kaart!!!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
