Wist je datjes, deel II
Door: Fonda
Blijf op de hoogte en volg Fonda
22 Mei 2011 | Ethiopië, Gondar
Wist je dat…..
….. je het meest aangesproken wordt op straat met ´hey guys, how are you?´ en ´where are you go?´
….. ik de luxe heb van een werkende televisie. Deze beschikt alleen over één zender welke centraal bij de receptie geregeld wordt. Als we geluk hebben, hebben we Aljazeera of een filmzender. Als we pech hebben moeten we naar worstelen kijken
….. een ongenode maar veelvoorkomend ‘huisdier’ een rat is. Het is een gedomesticeerd soort beest, dat betekend dat het niets van mensen aan trekt en rustig bezig blijft het eten van je tafel of uit je voorraadkast te eten. Ook is het in staat om twee hoog tegen een muur omhoog te lopen of om netjes de trap te nemen. Dit heeft er toe geleidt dat ik zodra het donker is al mijn deuren en ramen angstvallig sluit
….. dat de duiven die onder het dak gaan en daar over de golfplaten lopen mij vaak verschikt laten zoeken naar een rat
….. er hier ook een gele Perquin bus is vol met kinderen (zie foto)
….. het verboden bij de wet is je auto op een asfaltweg te wassen en je daar een flinke bekeuring voor krijgt. Dit in verband met het beschadigen van het asfalt en de afwatering
….. ik vorige week een voorproefje heb gehad hoe het regenseizoen kan zijn en ik op die dag uiteraard mijn witte (nou ja, zo goed als) All Stars aan had waarvan de zolen door waren. Onderweg heb ik dus maar een paar sandalen gekocht en besloten altijd een paar slippers op het werk te laten zodat ik in ieder geval op slippertjes naar huis kan, zonder een paar schoenen te ruineren
….. het bij zware regen op twee hoog geen garantie is dat je huis niet overstroomt (zie foto´s)
….. ik ontzettend blij met de ´stille´ lezers van mijn blog aangezien ik er daar heel wat meer van heb dan fanatieke reageerders. Behalve Mirjam natuurlijk, onverschrokken! En mevrouw Ubbens! (Carolien, wat ontzettend leuk dat je me zo volgt!) Dank jullie wel, doet me erg goed
….. er op het bouwterrein waar ik langs loop van en naar het werk een ´bouwterrein-gek´ is en deze man mij elke dag opnieuw de weg naar de uitgang wijst, vergezeld van heel wat statig gepraat en handgebaren
….. dat een van de eerste en meest bruikbare les die ik hier geleerd heb is hoe je fatsoenlijk een mango kan eten. Hoewel, behalve uit blik is er denk ik geen echt fatsoenlijke manier om een mango te eten
….. mijn ervaring over het algemeen is dat Ethiopiër te vroeg op afspraken komen. Zo was mijn taxi afgelopen week zelfs een dag te vroeg. Beetje jammer dat ik die om 4.45 besteld had en hij mij dus wakker belde
….. je de mensen hier de hele dag door met een stokje in hun mond ziet porken. Dat is de traditionele tegenhanger van de tandenborstel
….. zo´n pluizig stokje blijkbaar wel werkt want de arts in het ziekenhuis in Addis was heel verrukt over mijn gebit en vergeleek het met de goede Ethiopische tanden. En hij was serieus niet bevooroordeeld, de mensen hebben hier over het algemeen inderdaad een erg goed uitziend gebit
….. een eucalyptusboom heerlijk citroenig ruikt na de regen
….. je beter met het vliegtuig van Amsterdam naar Addis kan gaan dan met de bus van Gondar naar Addis. Het is veiliger en gaat sneller!
….. ik iets recht heb te zetten over een beeld wat ik mogelijk heb geschapen over de bevolking. In een eerdere blog schreef ik over hoe onverzorgd en rommelig de ziekenhuisafdelingen bijvoorbeeld zijn en dat het de mensen niet uit lijkt te maken. Aan de andere kant doen de mensen hier dingen die wij in Nederland nooit zouden doen, en dat zonder klagen. Wij zouden nooit ons 14jarige doodzieke kind over het ziekenhuisterrein tillen voor röntgenfoto´s, wij zouden staan op een brandcard of een rolstoel. Wij zouden nooit in de bouw de steigers of paden accepteren zoals waar de vrouwen hier overheen moeten lopen, geen vakbond of COA die dat toelaat. Wij zouden nooit accepteren dat het internet er 5 dagen uitligt en dat er gezegd wordt dat er niet eerder dan over 3 dagen naar gekeken kan worden, heel Nederland zou plat liggen. Wij zouden nooit zulk fysiek zwaar werk verrichten als dat de mensen hier doen, geen lichaam of Arbo die dat tolereert
….. ik eindelijk na 3 maanden de namen van al mijn collega´s ken
….. de medewerkers van het guesthouse ‘stiekem’ van mijn uit Nederland overgevlogen doppinda’s eten. En dat weet ik omdat ik de restanten van de schil gewoon op de vloer terug vind
….. als je al een rolstoel ziet, het een handbike is
….. het gister een groot feest was toen Koos zijn tassen uitpakte. Eén tas voor zichzelf, twee tassen voor mij en de kinderen. Dank je wel mama, Mirjam (alweer, je bent echt geweldig!) en buurvrouw Janny. En Cokke, bedankt voor de heerlijke bodylotion!
Liefs, Fonda
Foto´s: https://picasaweb.google.com/109868384852740449876/20110522WistJeDatjes#
….. je het meest aangesproken wordt op straat met ´hey guys, how are you?´ en ´where are you go?´
….. ik de luxe heb van een werkende televisie. Deze beschikt alleen over één zender welke centraal bij de receptie geregeld wordt. Als we geluk hebben, hebben we Aljazeera of een filmzender. Als we pech hebben moeten we naar worstelen kijken
….. een ongenode maar veelvoorkomend ‘huisdier’ een rat is. Het is een gedomesticeerd soort beest, dat betekend dat het niets van mensen aan trekt en rustig bezig blijft het eten van je tafel of uit je voorraadkast te eten. Ook is het in staat om twee hoog tegen een muur omhoog te lopen of om netjes de trap te nemen. Dit heeft er toe geleidt dat ik zodra het donker is al mijn deuren en ramen angstvallig sluit
….. dat de duiven die onder het dak gaan en daar over de golfplaten lopen mij vaak verschikt laten zoeken naar een rat
….. er hier ook een gele Perquin bus is vol met kinderen (zie foto)
….. het verboden bij de wet is je auto op een asfaltweg te wassen en je daar een flinke bekeuring voor krijgt. Dit in verband met het beschadigen van het asfalt en de afwatering
….. ik vorige week een voorproefje heb gehad hoe het regenseizoen kan zijn en ik op die dag uiteraard mijn witte (nou ja, zo goed als) All Stars aan had waarvan de zolen door waren. Onderweg heb ik dus maar een paar sandalen gekocht en besloten altijd een paar slippers op het werk te laten zodat ik in ieder geval op slippertjes naar huis kan, zonder een paar schoenen te ruineren
….. het bij zware regen op twee hoog geen garantie is dat je huis niet overstroomt (zie foto´s)
….. ik ontzettend blij met de ´stille´ lezers van mijn blog aangezien ik er daar heel wat meer van heb dan fanatieke reageerders. Behalve Mirjam natuurlijk, onverschrokken! En mevrouw Ubbens! (Carolien, wat ontzettend leuk dat je me zo volgt!) Dank jullie wel, doet me erg goed
….. er op het bouwterrein waar ik langs loop van en naar het werk een ´bouwterrein-gek´ is en deze man mij elke dag opnieuw de weg naar de uitgang wijst, vergezeld van heel wat statig gepraat en handgebaren
….. dat een van de eerste en meest bruikbare les die ik hier geleerd heb is hoe je fatsoenlijk een mango kan eten. Hoewel, behalve uit blik is er denk ik geen echt fatsoenlijke manier om een mango te eten
….. mijn ervaring over het algemeen is dat Ethiopiër te vroeg op afspraken komen. Zo was mijn taxi afgelopen week zelfs een dag te vroeg. Beetje jammer dat ik die om 4.45 besteld had en hij mij dus wakker belde
….. je de mensen hier de hele dag door met een stokje in hun mond ziet porken. Dat is de traditionele tegenhanger van de tandenborstel
….. zo´n pluizig stokje blijkbaar wel werkt want de arts in het ziekenhuis in Addis was heel verrukt over mijn gebit en vergeleek het met de goede Ethiopische tanden. En hij was serieus niet bevooroordeeld, de mensen hebben hier over het algemeen inderdaad een erg goed uitziend gebit
….. een eucalyptusboom heerlijk citroenig ruikt na de regen
….. je beter met het vliegtuig van Amsterdam naar Addis kan gaan dan met de bus van Gondar naar Addis. Het is veiliger en gaat sneller!
….. ik iets recht heb te zetten over een beeld wat ik mogelijk heb geschapen over de bevolking. In een eerdere blog schreef ik over hoe onverzorgd en rommelig de ziekenhuisafdelingen bijvoorbeeld zijn en dat het de mensen niet uit lijkt te maken. Aan de andere kant doen de mensen hier dingen die wij in Nederland nooit zouden doen, en dat zonder klagen. Wij zouden nooit ons 14jarige doodzieke kind over het ziekenhuisterrein tillen voor röntgenfoto´s, wij zouden staan op een brandcard of een rolstoel. Wij zouden nooit in de bouw de steigers of paden accepteren zoals waar de vrouwen hier overheen moeten lopen, geen vakbond of COA die dat toelaat. Wij zouden nooit accepteren dat het internet er 5 dagen uitligt en dat er gezegd wordt dat er niet eerder dan over 3 dagen naar gekeken kan worden, heel Nederland zou plat liggen. Wij zouden nooit zulk fysiek zwaar werk verrichten als dat de mensen hier doen, geen lichaam of Arbo die dat tolereert
….. ik eindelijk na 3 maanden de namen van al mijn collega´s ken
….. de medewerkers van het guesthouse ‘stiekem’ van mijn uit Nederland overgevlogen doppinda’s eten. En dat weet ik omdat ik de restanten van de schil gewoon op de vloer terug vind
….. als je al een rolstoel ziet, het een handbike is
….. het gister een groot feest was toen Koos zijn tassen uitpakte. Eén tas voor zichzelf, twee tassen voor mij en de kinderen. Dank je wel mama, Mirjam (alweer, je bent echt geweldig!) en buurvrouw Janny. En Cokke, bedankt voor de heerlijke bodylotion!
Liefs, Fonda
Foto´s: https://picasaweb.google.com/109868384852740449876/20110522WistJeDatjes#
-
22 Mei 2011 - 11:18
Nathalie:
Hoi Fonda.
Volgens mij zitten Ronnie en Mario daar ook nog in de bus. Zoals altijd weer genieten om jouw verhalen te lezen enne... jouw steen doet nog steeds zijn werk. Groetjes van ons allemaal -
22 Mei 2011 - 18:31
Wilma:
Hey Fonda,
Ontzettend leuk om al je verhalen te lezen, goed dat we dit schrijftalent van jou nu ook leren kennen :-). Ik begrijp dat je met de nodige portie (Groningse ?)nuchterheid en humor daar een superleuke tijd hebt, nog 345 dagen to go, veel plezier, groetjes Wilma -
23 Mei 2011 - 20:51
Mirjam :
Hi Lieve Fon,
Ben ik weer hoor! Ik vind het gewoon super je verhalen te lezen. En de krabbel is eigenlijk vooral omdat ik me dan schuldig voel dat ik niet even een echte mail schrijf...
Je verhaal over de rat vind ik wel echt gruwelijk hoor. Ik heb echt een enorme afkeer van die beesten en zou niet weten of ik zo dapper zou kunnen zijn als jij met zo'n huisgenoot.
Voelt wel heel raar trouwens, zit nl je verhaal te lezen in heel schoon, modern, nieuw hotel aan de Algarve en voelt wel erg dubbel in combi met de beelden die jij schept. Volgende keer toch denk ik weer liever met rugzak op pad.
Hoop dat je de spulletjes op een goede manier kunt gebruiken. Herinner me nog je reactie toen je zag wat ik allemaal mee wilde nemen naar Angola ;)
Tot volgende week, want je kunt een klok gelijk zetten op je aanlevering van verhaaltjes :)
Veel plezier met Koos.
liefs Mirjam -
25 Mei 2011 - 20:50
Jos (van Irma):
Zal me dan toch ook maar even bekend maken als stille lezer en ben daarmee ook een stille genieter. Mooie verhalen, ook de wist-je-datjes die de betrekkelijkheden van het leven soms weer haarfijn bloot leggen.
Blijf genieten, nu helemaal met Koos erbij,
groeten en liefs,
Jos -
27 Mei 2011 - 14:36
Alice:
Ha Fonda,
Ja ook hier nog een stille lezer ;)
Leuk je verhalen te lezen en wat een hoop dingen maak je mee zeg. Geniet ervan en maak er wat moois van daar!
Groetjes,
Alice (je nichtje)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
